ΙΩΑΝΝΙΝΑ

Βουλιαστα  Αγιου Δημητριου

Μια πολύ όμορφη και ειδυλλιακή τοποθεσία είναι η περιοχή της λίμνης που σχηματίζουν οι Πηγές του Λούρου ποταμού στην Βουλιάστα του Αγίου Δημητρίου. Σχεδόν πάνω στην εθνική οδό Άρτας-Ιωαννίνων, και προχωρώντας λίγες εκατοντάδες μέτρα φτάνεις στη λίμνη, σκιερή από τα πανύψηλα δέντρα που τη στεφανώνουν.

Οι όχθες της λίμνης είναι προσβάσιμες και ένας περίπατος περιμετρικά προσφέρει αναζωογόνηση στον οργανισμό και οργιώδη καταπράσινη βλάστηση, τροφή για τα μάτια.

Από το γεφυράκι μπορείς να παρακολουθήσεις τη ακυμάτιστη λίμνη να μετατρέπεται σε ορμητικό χείμαρρο πριν καταλήξει ποταμός..

Ένα χαρακτηριστικό σημείο αποτελεί το υπαίθριο νεροτριβείο, στο οποίο σπεύδουν κάτοικοι των γύρω περιοχών προκειμένου να πλύνουν κουβέτρες, φλοκάτες και χαλιά.

Στην περιοχή λειτουργούν και ιχθυοτροφεία από τα οποία μπορείτε να αγοράσετε και πέστροφες, ζωντανές και λαχταριστές.

ΣΠΗΛΑΙΟ ΠΕΡΑΜΑΤΟΣ

Χρειάστηκαν 1.500.000 χρόνια προκειμένου μέσα σε μία έκταση 14.800 τ.μ., που αποτελούν το εσωτερικό του λόφου Γκορίτσα, στους πρόποδες του οποίου απλώνεται η λίμνη Παμβώτιδα, να δημιουργηθούν οι εκθαμβωτικοί σχηματισμοί σταλακτιτών και σταλαγμιτών, που συγκροτούν το Σπήλαιο του Περάματος στα Γιάννενα.

Οι επισκέπτες διανύοντας μία απόσταση 1.100 μέτρων, πότε ανηφορίζοντας και πότε κατηφορίζοντας, στα τσιμενταρισμένα μονοπάτια και σκαλοπάτια, ξεναγούνται επί 45’ σ’ ένα από τα θαύματα που μόνο η φύση μπορεί να δημιουργήσει με υπομονή και φαντασία.

Μέσα σε 19, μικρές και μεγάλες, αίθουσες, αίθουσες που άλλοτε προκαλούν δέος με τη μεγαλοπρέπεια τους και άλλοτε φόβο με τις απόκοσμες σκιές τους απλώνεται ένας υπόγειος λαμπερός πλούτος, μέτρο σύγκρισης με το μυθικό βασίλειο του Κάτω Κόσμου.

Δε θα μπορούσε λοιπόν να λείπει ο Πλούτωνας και η Περσεφόνη, στους οποίους έχει αφιερωθεί η Αίθουσα 8, καθώς εκεί βρέθηκαν στοιχεία που παραπέμπουν στη λατρεία τους.

Η Αίθουσες 2 και 3, οι «Αίθουσες των Μυθικών Ανακτόρων», οι μεγαλύτερες του Σπηλαίου του Περάματος, κόβουν την ανάσα με την ομορφιά τους, με τα περίτεχνα «αγάλματα» που φιλοτέχνησε ο χρόνος και το νερό, και δεσπόζουν σε κάθε τους γωνιά, ενώ εξίσου εντυπωσιακός είναι ο μικροσκοπικός «ναός», με το σταυρό, στην Αίθουσα 1.

Δέντρα, άνθη των σπηλαίων, νούφαρα, σιντριβάνια, κηροπήγια, η αιγυπτιακή Σφίγγα, ο Άι-Βασίλης, αναστάσιμες λαμπάδες, ο Πύργος της Πίζας, η Φάτνη του Χριστού και οι Τρεις Μάγοι, το Άγαλμα της Ελευθερίας και πολλά ακόμη στοιχεία αντιπροσωπεύονται στο Σπήλαιο του Περάματος, φόρος τιμής και αποτέλεσμα της γόνιμης φαντασίας του ζεύγους των σπηλαιολόγων Ιωάννη και Άννας Πετροχείλου, που εξερεύνησαν το σπήλαιο το 1956. Οι πρώτες αναφορές έγιναν από τον ερασιτέχνη σπηλαιολόγο και καθηγητή Φυσικής Αγωνής Κ. Κασβίκη, ο οποίος έδωσε στο Τύπο φωτογραφίες του Σπηλαίου του Περάματος, προκαλώντας παγκόσμιο ενδιαφέρον.

Οι πρώτες σύγχρονες αναφορές για την ύπαρξη του Σπηλαίου χρονολογούνται από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν κάτοικοι του χωριού Περάματος, που βρίσκεται σε απόσταση μόλις τεσσάρων χιλιομέτρων από τα Γιάννενα, αναζητούσαν καταφύγιο από τους γερμανικούς βομβαρδισμούς.

Το Σπήλαιο του Περάματος ανήκει στα ασβεστολιθικά σπήλαια και διαθέτει 19 είδη σταλακτιτών και σταλαγμιτών, αριθμό εξαιρετικά μεγάλο. Πιθανολογείται ότι πρόκειται για προϊστορική κοίτη ποταμού, που είχε επαφή με τη λίμνη Παμβώτιδα, όταν αυτή κάλυπτε ολόκληρη την περιοχή των σημερινών Ιωαννίνων και η κορυφή του λόφου Γκορίτσα, αποτελούσε ένα μικροσκοπικό νησάκι.

Χαρακτηριστικό του Σπηλαίου είναι το γεγονός ότι εξακολουθεί να είναι ενεργό, δεν έχει σταματήσει να σχηματίζεται και αυτό φαίνεται αφενός από τις λίμνες, που διατηρεί, από την υγρασία που καλύπτει το δέρμα και τα ρούχα μετά από λίγα λεπτά αλλά και από τις σταγόνες που όχι μόνο βλέπεις στις απολήξεις των σταλαγμιτών αλλά και απ’ αυτές που βρέχουν το πρόσωπο σου.

Εξάλλου όπως μπορεί κάποιος να δει στην Αίθουσα 13, την επονομαζόμενη και «Νεκρά Πολιτεία», νέοι σταλακτίτες αρχίζουν να σχηματίζονται στον απογυμνωμένο θόλο, θυμίζοντας πραγματικά ερειπωμένη πόλη, σε έντονη αντίθεση με την οργιώδη «γλυπτοθήκη» που προηγείται. Πιθανολογείται ότι μια αρχαία κατολίσθηση κατέστρεψε την οροφή, όπου ωστόσο αρχίζει να ξανασχηματίζει από το μηδέν ένας εντυπωσιακός θόλος.

Εκτός από τα ίχνη λατρείας των θεών του Κάτω Κόσμου, που αναφέραμε παραπάνω, στο Σπήλαιο του Περάματος βρέθηκαν, σύμφωνα με μελέτες παλαιοντολόγων, και τα οστά ενός σπάνιου είδους αρκούδας, της «σπηλαίας άρκτου», η οποία έζησε στο Σπήλαιο αυτό μόλις πριν από 6.000 χρόνια.

Χαρακτηριστικό είναι ακόμη το γεγονός ότι μόλις δύο χρόνια μετά την έναρξη της εξερεύνησης του Σπηλαίου του Περάματος από το ζεύγος Πετροχείλου, και συγκεκριμένα το 1958, ο φυσικός χώρος χρησιμοποιήθηκε στα γυρίσματα μιας θρυλικής ταινίας, της «Αστέρως», με τη νεαρότατη τότε Αλίκη Βουγιουκλάκη. Η Αίθουσα που χρησιμοποιήθηκε, η 16η, η «Λίμνη με τα Νούφαρα», αποτελεί ένα πανέμορφο φυσικό ντεκόρ, στο οποίο δεσπόζει μια από τις μεγαλύτερες λίμνες που διατηρούνται μέσα στο Σπήλαιο.

Όπως ήδη αναφέραμε η διαδρομή ακολουθεί ένα πότε ανηφορικό και πότε κατηφορικό μονοπάτι. Λίγο πριν την τελευταία ανάβαση, η οποία μετρά 164 σκαλοπάτια, ο επισκέπτης βρίσκεται στο χαμηλότερο σημείο του σπηλαίου, που νοητά βρίσκεται στο ίδιο ύψος με την επιφάνεια της Λίμνης Παμβώτιδας.

Και η εξαιρετική θέα της Λίμνης των Ιωαννίνων είναι το πρώτο που συναντά το μάτι μόλις ξαναβγεί στο δυνατό φως. Ένα πολύ περιποιημένο πετρόχτιστο μονοπάτι οδηγεί πίσω στην είσοδο του Σπηλαίου, όπου η διαφορά ύψους είναι 24 ολόκληρα μέτρα, ενώ κατά τη διαδρομή οι επισκέπτες απολαμβάνουν απρόσκοπτα τη θέα από τα Γιάννενα, τη Λίμνη, το Νησί των Ιωαννίνων αλλά και των γιαννιώτικων βουνών.

Οι Αίθουσες του Σπηλαίου του Περάματος

1η: Η Αίθουσα του Σταυρού

2η και 3η: Η Αίθουσα των Μυθικών Ανακτόρων

4η: Η Αίθουσα του Σπασμένο Δέντρου με το Νέο Βλαστό

5η: Η Αίθουσα των Λαμπάδων της Αναστάσεως.

6η: Η Αίθουσα με το Πέτρινο Κυπαρίσσι

7η: Η Αίθουσα με τους Κάκτους στις Γλάστρες τους

8η: Η Αίθουσα που έχει αφιερωθεί στους θεούς του Κάτω Κόσμου, Πλούτωνα και Περσεφόνη.

9η: Η Αίθουσα με τον Κεκλιμένο Πύργο της Πίζας

10η: Η Αίθουσα με τη Φάτνη του Χριστού και οι Μάγοι

11η: Η Αίθουσα με το Πόδι του Λιονταριού

12η: Η Αίθουσα με τη Σπασμένη Φτερούγα του Αετού

13η: Η Αίθουσα με το Άγαλμα της Ελευθερίας ή «Νεκρά Πολιτεία»

14η: Η Αίθουσα με τον Άι-Βασίλη

15η: Η Αίθουσα με το Πέτρινο Σιντριβάνι

16η: Η Αίθουσα με τη Λίμνη με τα Νούφαρα

17η: Η Αίθουσα όπου μπορείτε να δείτε τα οστά της «σπηλαίας άρκτου»

18η: Η Αίθουσα με τα Κηροπήγια

19η: Η Αίθουσα με τη Σφίγγα της Αιγύπτου

Το Νησι της Παμβωτιδας

Μια μικρή όαση πρασινάδας και γαλήνης καταμεσής της Παμβώτιδας, αντίκρυ στα Γιάννενα, είναι το Νησί. Δεν έχει άλλο όνομα και πιθανότατα δεν το χρειάζεται κιόλας, αφού όλοι το γνωρίζουν. Η αρχική του κατοίκηση δεν έχει σταθεί δυνατόν να επιβεβαιωθεί από τις πηγές, ωστόσο τα οκτώ μοναστήρια του, που ακόμα στέκουν όρθια, είναι αδιάψευστοι μάρτυρες του βυζαντινού και μεταβυζαντινού του παρελθόντος.

Σύμφωνα με την παράδοση, αν εξαιρέσουμε τους μοναχούς, οι πρώτοι κάτοικοι του Νησιού των Ιωαννίνων, πάτησαν το χώμα του το 17ο αι. προερχόμενοι από τη Μάνη, γεγονός που το φέρουν τιμητικά ακόμη και σήμερα οι κάτοικοι του. Μολονότι η κατοίκηση νησιών μέσα σε λίμνη είναι ένα σπάνιο φαινόμενο παγκοσμίως, περίπου 100 οικογένειες, έχουν επιλέξει να παραμένουν στο Νησί της Παμβώτιδας, το οποίο βρίσκεται σε απόσταση λιγότερη των 10 λεπτών από τα Γιάννενα.

Εκτός από πολύ γνωστό ως περίφημο μοναστικό κέντρο του παρελθόντος το νησάκι έχει μείνει στην Ιστορία ως το μέρος, όπου δολοφονήθηκε ο κραταιός Αλής Πασάς ο Τεπελενλής. Πασάς στα Γιάννενα από τα τέλη του 18ου αι. έως το 1820 έπεσε νεκρός από τις σφαίρες των στρατιωτών του πανίσχυρου Χουρσίτ Πασά, που είχε εξαπολύσει εναντίον του αυτονομημένου πασά ο Σουλτάνος.

Ο Αλή Πασάς είχε βρει καταφύγιο στη μονή του Αγίου Παντελεήμονα στο Νησί, όπου περίμενε φιρμάνι από την Υψηλή Πύλη, με την αναστολή του, όπως με δόλο τον είχε κάνει να πιστέψει ο Χουρσίτ Πασάς, προκειμένου να τον πείσει να εγκαταλείψει το Κάστρο των Ιωαννίνων, το οποίο απειλούσε να ανατινάξει μαζί με όλους τους θησαυρούς του.

Σήμερα στη Μονή, η οποία χτίστηκε το 17ο αι. λειτουργεί λαογραφικό μουσείο, όπου αναπαρίσταται ένα προεπαναστατικό γιαννιώτικο αρχοντικό. Οι επισκέπτες μπορούν να δουν εκτός από τα σημαντικά και πολύ ενδιαφέροντα εκθέματα, πίνακες με την αναπαράσταση του Αλή Πασά, τους οποίους φιλοτέχνησαν Ευρωπαίοι περιηγητές του 18ου και 19ου αι. αλλά και στις τρύπες στο πάτωμα του α’ ορόφου απ’ όπου πέρασαν οι σφαίρες, που λάβωσαν θανάσιμα τον Αλή.

Εκτός από το μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονα, στο Νησί ο επισκέπτης μπορεί να επισκεφθεί τη μονή του Αγίου Νικολάου των Φιλανθρωπινών, του 13ου αι., ένα από τα σημαντικότερα μεταβυζαντινά ελληνικά μνημεία. Κτήτορες της μονής υπήρξαν όπως μαρτυρά και το όνομα της οι Φιλανθρωπινοί, μεγάλη οικογένεια του Βυζαντίου. Εκτός από τις πολύ όμορφες μεταβυζαντινές τοιχογραφίες, εντύπωση προκαλούν οι ολόσωμες τοιχογραφίες, που χρονολογούνται το 16ο αι. και απεικονίζουν επτά φιλοσόφους της Αρχαιότητας: Σόλωνα, Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Θουκιδίδη, Πλούταρχο, Χείλωνα και Απολλώνιο.

Εκτός από τις δύο πολύ σπουδαίες αυτές μονές στο Νησί των Ιωαννίνων υπάρχουν ακόμη η μονή του Αγίου Νικολάου Στρατηγοπούλου, η μονή Ελεούσης των Γκιουμάτων (15ος αιώνας), η μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, η μονή Προφήτη Ηλία στην κορυφή του λόφου και η μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

Το Νησί κατά καιρούς και ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας αλλά και μετά την απελευθέρωση υπήρξε φάρος της γνώσης καθώς λειτούργησαν αρκετές σχολές. Μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οπότε και τερματίστηκε οριστικά η μοναστική ζωή στο Νησί, η Αρχαιολογική Υπηρεσία φρόντισε για τα μνημεία ανακηρύσσοντας τα διατηρητέα, όπως και το ίδιο το νησάκι.

Μια επίσκεψη στο Νησί ωστόσο δεν προσφέρεται μόνο για περιήγηση στα μοναστήρια του καθώς η βόλτα στα πλακόστρωτα δρομάκια του θα σας μαγέψει. Μπορείτε να θαυμάσετε τα πετρόχτιστα σπιτάκια με τους καταπράσινους κήπους, αλλά και εκείνα που έχουν πρόσοψη προς τη λίμνη και διαθέτουν ιδιωτικά λιμανάκια. Τα υπέροχα πλατάνια και κυπαρίσσια του νησιού πρέπει να γνωρίζεται ότι έχουν φυτευτεί μόλις τον τελευταίο αιώνα, καθώς παλιότερα δεν υπήρχαν δέντρα και το νησί χρησιμοποιούνταν ως βοσκότοπος.

Οι κάτοικοι απασχολούνται με την αλιεία, οπότε είναι σίγουρο ότι τα ψάρια, κυρίως πέστροφες και χέλια, που θα φάτε στα ταβερνάκια του νησιού θα είναι φρεσκότατα, ενώ δεν αποκλείεται να τα επιλέξετε και μόνοι σας αν θέλετε από τα ενυδρεία. Παράλληλα εκτός από τα παραδοσιακά μεζεδάκια μαζί με το ουζάκι σας μπορείτε να απολαύσετε και βατραχοπόδαρα, που θεωρείται σπεσιαλιτέ της περιοχής.

Από τα καλαίσθητα μαγαζάκια με σουβενίρ που θα συναντήσετε μπορείτε να αποκτήσετε είδη λαϊκής τέχνης, ασημένια κοσμήματα και διακοσμητικά, για τα οποία είναι πασίγνωστα τα Γιάννενα, αλλά και τοπικά γλυκά και λικέρ, τα οποία μπορείτε επίσης να απολαύσετε στα καφενεδάκια, στην πλατεία.

Η επικοινωνία με τα Γιάννενα γίνεται με πλοιάρια και τα δρομολόγια είναι συχνότατα: ανά μισή ώρα το καλοκαίρι και ανά μία ώρα το χειμώνα.

 

 

Λιμνη των Ιωαννινων

Η Παμβώτιδα, η δεύτερη παλαιότερη λίμνη της Ευρώπης μετά τη λίμνη της Οχρίδας, γνωστή και ως λίμνη των Ιωαννίνων αποτελεί το καμάρι των Γιαννιωτών. Η πανέμορφη λίμνη στεφανώνεται από τα όρη Μιτσικέλι και τα ανατολικά αντερεισμάτων του Τομάρου, ή αλλιώς της Ολύτσικας, ενώ τη λεκάνη της γεμίζουν τα νερά κυρίως τριών πηγών, της Ντραμπάντοβας, του Σεντενίκου και της Κρύας, που αναβλύζουν και οι τρεις από τους πρόποδες του Μιτσικελίου, καθώς και χείμαρροι.

Δύο στοιχεία χαρακτηρίζουν τη λίμνη Παμβώτιδα: η χερσόνησος, όπου είναι χτισμένο το Κάστρο των Ιωαννίνων και το περίφημο Νησί της, ένα από τα ελάχιστα κατοικημένα νησιά λιμνών, καθώς και το μοναδικό πιθανότατα χωρίς όνομα, προφανώς επειδή δεν το χρειάζεται. Αρκεί να πεις το Νησί της Λίμνης, της Παμβώτιδας ή το Νησί των Ιωαννίνων κι όλοι καταλαβαίνουν για ποιο μιλάς.

Η υγρή Παμβώτιδα «ευθύνεται» για την υπέροχη χειμωνιάτικη ατμόσφαιρα που στολίζει τα Γιάννενα αλλά και για την αστραφτερή καλοκαιρινή εικόνα τους, όταν πάνω της στραφταλίζουν οι ακτίνες του ήλιου. Πρόκειται για ένα πανέμορφο τοπίο, στα πόδια κυριολεκτικά των Γιαννιωτών αλλά και των επισκεπτών των Ιωαννίνων, που δεν χορταίνουν τις βόλτες στις όχθες της.

Το ηπειρωτικό κλίμα που επικρατεί στα Γιάννενα ρίχνει τη θερμοκρασία κάθε χρόνο τους χειμερινούς μήνες έως τους 4-5 βαθμούς Κελσίου κατά μέσο όρο. Ωστόσο έχουν υπάρξει εποχές που το κρύο μετατράπηκε σε παγετός με αποτέλεσμα να παγώσει η Παμβώτιδα. Πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι το 1992, όταν οι Γιαννιώτες τη διάβαιναν από και προς το Νησί, με τα πόδια ή πάνω σε ποδήλατα.

Ο θρύλος αναφέρει ως χαρακτηριστική χρονολογία και το 1434, όταν ο Ντουραχάν πασάς, Μπεϊλέρμπεης της Ρούμελης, διέσχισε μαζί με το στρατό του την παγωμένη Παμβώτιδα, που ήταν καλυμμένη με χιόνι, πιστεύοντας ότι προχωρά σε στεριά. Ως δείγμα ευγνωμοσύνης για τη σωτηρία του λέγεται ότι έχτισε τη Μονή της Παναγίας Ντουραχάνη. Άλλες χαρακτηριστικές χρονολογίες, όπου μαρτυρείται πάγωμα της λίμνης των Ιωαννίνων είναι οι 1540, 1687, 1700, 1864, 1869, 1929 και 1959.

Ωστόσο υπάρχουν και άλλες ιστορίες που συνδέονται με την Παμβώτιδα και πρώτη και πιο πολυθρύλητη αλλά και τραγουδισμένη εκείνη που την ενώνει με τη μοίρα της Κυρά-Φροσύνης, της όμορφης Γιαννιώτισσας αρχόντισσας την οποία έπνιξε στα νερά της λίμνης μαζί με άλλες 16 γυναίκες ο Αλή Πασάς, ένα ακόμα θρυλικό πρόσωπο των Ιωαννίνων.

Τέλος στο " Χρονικό των Ιωαννίνων" των αρχών του 15ου αιώνα αναφέρεται και μία "ναυμαχία" με λέμβους και μονόξυλα το σωτήριο έτος 1379.

Τα γλυκά νερά της λίμνης των Ιωαννίνων απλώνονται σε μια επιφάνεια 23 τετραγωνικών χιλιομέτρων, ενώ το βάθος τους φτάνει κατά μέσο όρο τα 4-5 μέτρα, ενώ σε κάποια σημεία και τα 13 μέτρα. Αποτελεί μέρος ενός λεκανοπεδίου -που μαζί με τα Γιάννενα- βρίσκεται σκαρφαλωμένο σε ύψος 470 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Η λίμνη Παμβώτιδα έχει περίμετρο περίπου 33 χλμ, το μήκος της φτάνει σχεδόν τα 8 χλμ ενώ στο πιο πλατύ της σημείο φτάνει περίπου τα 5,5 χλμ.

Η λίμνη των Ιωαννίνων αποτελεί ένα εξαιρετικό και ευαίσθητο οικοσύστημα, το οποίο ανήκει στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο Προστατευόμενων Περιοχών (NATURA 2000), «σπίτι» για τα σπάνια είδη χλωρίδας και πανίδας, όπως καραβίδες, γουλιανοί, κηπρίνοι, αγριόπαπιες, χέλια καθώς και πολλών αμφίβιων και μεταναστευτικών πουλιιών. Ταυτόχρονα αποτελεί μια σπουδαία πηγή ζωής, οικονομικής λόγω της αλιείας, για τα Γιάννενα ενώ αποτελεί κι ένα μοντέρνο κέντρο διεξαγωγής διεθνών αθλητικών διοργανώσεων, όπως σκι, κωπηλασία, καγιάκ-κανό κ.α.

Η Παμβώτιδα χρονολογείται από το 10.000 π.Χ. ενώ στις πηγές συναντάμε πρώτη φορά το όνομα της το 12ο αιώνα μ.Χ από τον Ευστάθιο, στα σχόλια που έγραψε για την Οδύσσεια. Επίσης αναφέρεται ως λίμνη, με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της, το Νησί και τη Χερσόνησο, χωρίς ωστόσο να προσδιορίζεται το όνομα της, στα «Κτίσματα», του Προκόπιου, ιστορικού του αυτοκράτορα Ιουστινιανού, το 527-528 μ.Χ., όπου περιγράφεται η σημαντική στρατηγική θέση του λεκανοπεδίου, που οδήγησε στην ίδρυση του Φρουρίου των Ιωαννίνων αλλά και της ίδιας της πόλης.

Την ομορφιά της Παμβώτιδας μπορείς να την απολαύσεις από το Κάστρο των Ιωαννίνων αλλά και από το ύψωμα Καστρίτσας, ενώ η θέα της θα σου κόψει την ανάσα μόλις περάσεις την έξοδο του Σπηλαίου του Περάματος, μετά το τέλος μιας ακόμα περιπέτειας που σε περιμένει στα Γιάννενα.