ΑΝΤΙΠΑΡΟΣ

 

Την πρωτογνωρίσαμε στη «Μανταλένα», τότε που οι ταινίες γυριζόντουσαν σε ασπρόμαυρο φιλμ και ο «τουρισμός» ήταν ακόμα μια άγνωστη λέξη. Οι καιροί άλλαξαν και το μικρό, γαλήνιο κυκλαδίτικο νησί έγινε ένας εναλλακτικός προορισμός για όσους αναζητούσαν διακοπές «χαμηλών τόνων». Σήμερα η Αντίπαρος γνωρίζει μια πρωτόγνωρη τουριστική άνθηση διατηρώντας πάντα την ανυπέρβλητη γοητεία της..

Αρκούν μόλις 10 λεπτά για να φτάσει κανείς από την Πούντα της Πάρου στην Αντίπαρο. Το λιμάνι της, που ακούει στο όνομα Κάστρο και είναι ο βασικός οικισμός του νησιού, ξεδιπλώνεται γύρω από το λιμάνι με τα κουκλίστικα σπιτάκια του να τα αγκαλιάζουν οι βουκαμβίλιες και οι πικροδάφνες. Το νησί είναι μικρό και το χαρακτηριστικό αυτό ορίζει και τις υπόλοιπες κλίμακές του: ήπια η τουριστική ανάπτυξή του, βατές οι αποστάσεις, καθώς εκτείνεται σε μόλις 37 τετραγωνικά χιλιόμετρα, απέριττη και αρκούντως γοητευτική η αρχιτεκτονική του, με κατοίκους φιλικούς που σε κάνουν αμέσως να νιώσεις καλοδεχούμενος. Οι καταγάλανες παραλίες με τα κρυστάλλινα νερά σε καλούν να αφεθείς στην πιο γλυκιά καλοκαιρινή ραστώνη γεμίζοντας σε χρόνο μηδέν τις μπαταρίες, ενώ φτάνει να δει κανείς ένα ηλιοβασίλεμα στο Σιφνέικο Γυαλό, με τον ήλιο να πυρπολεί τον ορίζοντα με τα πιο θεαματικά χρώματα, για να νιώσει ερωτευμένος με την Αντίπαρο, αλλά και την ίδια τη ζωή. 

Λίγη ιστορία
Ακολουθώντας τη μοίρα των υπόλοιπων νησιών του Αρχιπελάγους, η Αντίπαρος υπήρξε πειρατικό ορμητήριο και στο πέρασμα των αιώνων πλήρωσε βαρύ κεφαλικό φόρο. Το κάστρο της Αντιπάρου εξάλλου, μαρτυρεί τις ταραγμένες σελίδες του παρελθόντος: το 1207 ο Μάρκος Σανούδος την προσαρτά στο Δουκάτο του Νάξου. Το 1440 περνάει στην ενετική οικογένεια των Λορεντάτο, ως προίκα για το γάμο του Λεονάρντο Λορεντάτο με τη θυγατέρα του αυθέντη της Άνδρου Κρουσίνο Σομαρίπα. Ο Λεονάρντο ήταν εκείνος που έχτισε και το κάστρο της, φέρνοντας μαζί του και οικιστές που καλλιέργησαν τη γη της. Το 1480 η κυριαρχία πέρασε στον οίκο των Πιζάνι και το 1537 ήταν σειρά του Μπαρμπαρόσα να «πατήσει» το νησί που πέρασε υπό οθωμανική κατοχή, ενώ για ένα σύντομο διάστημα από το 1770 έως το 1774 θα βρεθεί υπό ρωσική κυριαρχία. Μια από τις μελανότερες σελίδες της ιστορίας της Αντιπάρου γράφτηκε το 1794 από ελληνικά χέρια, όταν Μανιάτες και Κεφαλονίτες πειρατές σκόρπισαν το θάνατο, λεηλατώντας το νησί και απαγάγοντας την κόρη του Βενετού υποπρόξενου.
 

Το σπήλαιοΗ επίσκεψη στο σπήλαιο της Αντιπάρου αποτελεί μια συγκλονιστική εμπειρία καθώς οι σταλακτίτες και οι σταλαγμίτες δημιουργούν μια πραγματικά απόκοσμη ατμόσφαιρα που δύσκολα μπορεί να περιγραφεί. Το 1673 ο μαρκήσιος de Nointel, Γάλλος πρόξενος στην Κωνσταντινούπολη, τέλεσε εδώ τη λειτουργία των Χριστουγέννων, ενώ ξένοι περιηγητές, αλλά και ο βασιλιάς Όθωνας έκαναν ένα πέρασμα από εδώ. Το σπήλαιο υπέστη μεγάλες καταστροφές κατά τη διάρκεια της ρωσικής κατοχής και πολλοί από τους σταλακτίτες του κατέληξαν στο μουσείο Ερμιτάζ, της Αγίας Πετρούπολης. Στην είσοδό του βρίσκεται η εκκλησία του Αϊ-Γιάννη του Σπηλιωτή.

 

Οι παραλίεςΟι Ψαραλυκές σε πολύ κοντινή απόσταση από το λιμάνι, η Φανερωμένη, τα Μοναστήρια, τα Καλούδια, ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, ο Σιφνέικος Γιαλός, ο Σταυρός, η Πλάκα, το Απάντημα, ο Σωρός, ο Σώστης, ο Άϊ-Γιώργης, ο Επιτάφιος, η Παναγιά, το Λιβάδι, και άλλες πολλές που σας καλούν να τις ανακαλύψετε.