ΙΣΤΟΡΙΑ ΦΙΛΙΠΠΟΥΠΟΛΗΣ - ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ

Η Φιλιππούπολη διαθέτει ιστορία 6.000 ετών, αρχαιότερη από αυτήν της Αθήνας ή της Ρώμης, γεγονός που την καθιστά μια εκ των αρχαιοτέρων κατοικήσιμων Ευρωπαϊκών πόλεων. Γνωστή αρχικά ως Θρακική πόλη με το όνομα Ευμολπιάδα (λατινικά: Eumolpias) κατελήφθη το 342 π.Χ. από τον Φίλιππο Β' που την μετονόμασε σε Φιλιππόπολις. Επανέκτησε την ανεξαρτησία της ως Πουλπουδέβα (βουλγαρικά: Пулпудева) - που είναι μετάφραση του "Φιλιππόπολις" (θρακ. "δεβα" = πόλη), έως την ενσωμάτωσή της στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία οπότε και ονομάστηκε Τριμόντιον (λατινικά: Trimontium), που σημαίνει Πόλη των Τριών Λόφων, από τους τρεις λόφους πάνω στους οποίους ήταν αρχικά χτισμένη και κατέστη πρωτεύουσα της επαρχίας της Θράκης.

Τον 6ο αιώνα κατελήφθη από Σλάβους με την ονομασία Πουλντίν (φωνητική παράφραση του Πουλπουντέβα) και από τους Βούλγαρους το 815. Το όνομα Πλοβντίφ πρωτοεμφανίζεται το 15ο αιώνα.

Το 1364 η Φιλιππούπολη κατακτάται από τους Οθωμανούς. Υπό Οθωμανική κυριαρχία υπήρξε σημαντικό κέντρο του Βουλγαρικού εθνικιστικού κινήματος. Απελευθερώθηκε το 1878 μετά τη Μάχη της Φιλιππούπολης αλλά δεν ενώθηκε με τη νεοσύστατη Ηγεμονία της Βουλγαρίας, που δημιουργήθηκε με το Συνέδριο του Βερολίνου. Αντιθέτως, αποτέλεσε την πρωτεύουσα της αυτονομημένης Επαρχίας της Ανατολικής Ρωμυλίας. Στα τέλη του 19ου αιώνα λειτουργούσαν στην πόλη 8 ελληνικά σχολεία, αναμέσα σε αυτά ήταν η Ζαρίφειος σχολή, η οποία αποτέλεσε το πιο ονομαστό ελληνικό εκαπιδευτικό ίδρυμα στην ευρύτερη περιοχή. Κατά την πρώτη απογραφή στην πόλη μετά την απελευθέρωση από την Οθωμανική κυριαρχία, το 1884, καταγράφηκε πληθυσμός 33.442 κατοίκων, εκ των οποίων η πλειονότητα ήταν Βούλγαροι, 16.752 στον αριθμό (50%), ακολουθούμενοι από 7.144 Τούρκους (21%), 5.497 Έλληνες (16%), 2.168 Εβραίους (6%) και 1.061 Αρμένηδες (3%). Υπήρχαν επίσης μικρές ομάδες Ιταλών (151), Γερμανών (112), Ρομά (112), Γάλλων (80) και Ρώσων (61) και 304 άτομα άλλων εθνοτήτων.

Την άνοιξη του 1885, ο Ζαχάρι Στογιάνωβ ιδρύει την Μυστική Βουλγαρική Κεντρική Επαναστατική Επιτροπή με δράση που αποσκοπούσε στην ενοποίηση της Α.Ρωμυλίας και της Βουλγαρίας. Την νύχτα της 5ης-6ης Σεπτεμβρίου 1885, ένοπλο κίνημα με αρχηγό τον Δαναήλ Νικολάεβ έθεσε υπό τον έλεγχό του την Φιλιπούπολη και κατόπιν σχηματίστηκε νέα προσωρινή κυβέρνηση υπό τον Τζώρτζι Στράνσκι. Μετά την ήττα της Σερβίας στον Σερβο-Βουλγαρικό Πόλεμο, που ξέσπασε τον Νοέμβριο του ίδιου έτους, Βουλγαρία και Τουρκία υπέγραψαν την τελική συμφωνία ενοποίησης της Βουλγαρικής Ηγεμονίας και της Ανατολικής Ρωμυλίας. Σήμερα, η 6η Σεπτεμβρίου, εορτάζεται στην Βουλγαρία ως "Ημέρα της Ενοποίησης" ή "Ημέρα της Φιλιππούπολης".

Υπό κομμουνιστική κυριαρχία, μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η Φιλιππούπολη λειτούργησε ως το κέντρο του δημοκρατικού κινήματος της χώρας, το οποίο τελικά έριξε το φιλοσοβιετικό καθεστώς το 1989.