ΤΑΝΖΑΝΙΑ - ΟΙ 2 ΛΙΜΝΕΣ ΤΗΣ

ΛΙΜΝΗ ΒΙΚΤΟΡΙΑ

Η λίμνη Βικτόρια (Lake Victoria) είναι η μεγαλύτερη σε επιφάνεια λίμνη της μεγάλης ρηξιγενούς κοιλάδας της Αφρικής καθώς έχει έκταση 68.800 τετραγωνικά χιλιόμετρα και τα ύδατα της μοιράζονται τρεις χώρες: Η Κένυα, η Τανζανία και η Ουγκάντα. Αντίθετα με τις λίμνες Τανγκανίκα και Μαλάουι είναι μια αβαθής λίμνη με μέγιστο βάθος μόλις 92 μέτρα και μ.ο. βάθους μόλις είκοσι μέτρα.

Δημιουργήθηκε περίπου πριν από τετρακόσιες χιλιάδες χρόνια, αλλά έχει αποξηρανθεί ολοκληρωτικά τρεις φορές. Η ιστορία της λίμνης με τη σημερινή της μορφή άρχισε πριν από περίπου 15.000 χρόνια, συνεπώς τα ενδημικά είδη κιχλίδων έχουν εξελιχθεί σε σχετικά νεαρή ηλικία στην χρονική κλίμακα της εξελικτικής αλυσίδας. Λόγω του μικρού της βάθους είναι ιδιαίτερα ευάλωτη όσον αφορά στις κλιματικές αλλαγές, γεγονός που έχει αποδειχθεί στο παρελθόν. To 80% της συνολικής ποσότητας νερού της λίμνης προέρχεται από βροχόπτωση, ενώ το υπόλοιπο 20% έχει προέλευση τους 17 ποταμούς που εκβάλουν σε αυτή. Ο Λευκός Νείλος είναι ο μοναδικός ποταμός που έχει αφετηρία τη λίμνη Βικτόρια. Η λίμνη έχει pH που κυμαίνεται από 7.2-8.6 και ανθρακική σκληρότητα (kH) από 2-8 dΚH. Η θερμοκρασία της κυμαίνεται από 22-27° C.

Οι επιστήμονες έχουν ως τώρα αναγνωρίσει περισσότερα από 350 είδη ψαριών που ζουν μόνο στη λίμνη Βικτόρια, κυρίως της οικογένειας των κιχλίδων. Τα ενδημικά είδη δοκιμάστηκαν στο έπακρο από την εισαγωγή ειδών όπως η πέρκα του Νείλου (Lates niloticus) και ο πληθυσμός τους περιορίστηκε αρκετά, αλλά από μία άποψη η εισαγωγή θηρευτών αποδείχθηκε ευεργετική καθώς οι ψαράδες άρχισαν να επικεντρώνονται στη πέρκα του Νείλου που φτάνει τα 200 κιλά βάρος, χαλαρώνοντας την πίεση στα ενδημικά είδη. Ορισμένες από τις κιχλίδες που κατοικούν στη λίμνη Βικτόρια είναι οι: Xystichromis phytophagus, Neochromis Omnicaeruleus και Mbipia cf. Lutea.

ΛΙΜΝΗ ΤΑΓΚΑΝΙΚΑ

 

Σύμφωνα με πρόσφατες εκτιμήσεις , η λίμνη Τανγκανίκα είναι η παλαιότερη λίμνη στην Αφρική και ίσως στον κόσμο, η οποία έχει διαμορφωθεί πριν από περίπου 20 εκατομμύρια έτη και έχει απομονωθεί από άλλα υδάτινα συστήματα για τουλάχιστον έξι εκατομμύρια χρόνια. Η τεράστια ηφαιστειακή δραστηριότητα και η μετατόπιση της γήινης επιφάνειας οδήγησαν στο σχηματισμό των αφρικανικών λιμνών. Τουλάχιστον τα δύο τρίτα της ακτής της λίμνης είναι απροσπέλαστα από τη στεριά λόγω των απόκρημνων ακτογραμμών. Η λίμνη συνορεύει με το Μπουρούντι, την Τανζανία, το Κονγκό και τη Ζάμπια, ενώ έχει μήκος περίπου 643,74 χλμ. (από βορρά προς νότο) και 80,47 χλμ. πλάτος στο μεγαλύτερο της σημείο.

Με συνολική επιφάνεια 34.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, είναι η έβδομη μεγαλύτερη λίμνη στον κόσμο, ενώ το βάθος της που φτάνει τα 1.470 χιλιόμετρα, την κατατάσσει στην δεύτερη θέση των βαθύτερων λιμνών παγκοσμίως. Με δεδομένο το μέγεθος της, η λίμνη Τανγκανίκα παρουσιάζει αξιοπρόσεκτη σταθερότητα όσον αφορά στη θερμοκρασία του νερού και τη χημική σύνθεση της. Η διαφορά στην θερμοκρασία του νερού από την επιφάνεια μέχρι τα βαθύτερα σημεία είναι μόλις 5° C και είναι το αποτέλεσμα της ηφαιστειακής δραστηριότητας κοντά στο κατώτατο σημείο της λίμνης. Χωρίς τη σημαντική διαφορά θερμοκρασίας δεν υπάρχει καμία κινητήρια δύναμη για τα κάθετα ρεύματα που εμφανίζονται στις περισσότερες λίμνες και οδηγούν το οξυγονωμένο νερό στα βαθιά, συνεπώς η ζωή περιορίζεται στο ανώτερο στρώμα, που είναι εξαιρετικά πλούσιο σε ψάρια, τα οποία είναι όλα ενδημικά καθώς η λίμνη αποτελούσε ανέκαθεν ένα κλειστό σύστημα. Οι κιχλίδες είναι γενικώς ψάρια που ζουν στον πυθμένα. Το κατοικήσιμο υπόστρωμα στη λίμνη Τανγκανίκα καταλαμβάνει μόνο ένα μικρό ποσοστό ολόκληρου του πυθμένα, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου εκτείνεται σε βάθη μεγαλύτερα από το στρώμα του οξυγονωμένου νερού. Έτσι το κυρίως τμήμα των κιχλίδων της λίμνης ζουν κοντά στην ακτογραμμή, η οποία έχει μήκος περίπου 2000 χλμ.

Ο σημαντικότερος παράγοντας που πρέπει να γνωρίζετε για να διατηρείτε κιχλίδες της λίμνης Τανγκανίκα σε ένα ενυδρείο είναι το pH του νερού το οποίο θα πρέπει να είναι μεγαλύτερο από 8, κατά προτίμηση μεταξύ 8 και 9.3. Η θερμοκρασία του νερού θα πρέπει να είναι μεταξύ 25 και 28° C και η γενική σκληρότητα 11-17 dH, ενώ το νερό θα πρέπει να έχει μεγάλη περιεκτικότητα σε οξυγόνο.

Το νερό της λίμνης στα ανώτερα στρώματα, στα οποία ζουν τα ψάρια, είναι πολύ καθαρό (εδώ αποτελεσματική όσον αφορά σε ένα ενυδρείο είναι η αντίστροφη όσμωση την χρησιμότητα της οποίας εξηγούμε σε άλλο άρθρο) και πλούσιο σε οξυγόνο. Γι' αυτό για να διατηρήσουμε σε καλό επίπεδο την ποιότητα του νερού στο ενυδρείο μας θα πρέπει να κάνουμε συχνές, αλλά όχι μεγάλες αλλαγές νερού (περίπου 30% της συνολικής ποσότητας) κάθε δύο εβδομάδες. θα πρέπει επίσης να προσέχουμε η θερμοκρασία του νερού να μην ξεπεράσει τους 29 βαθμούς Κελσίου γιατί τότε η περιεκτικότητα σε οξυγόνο μειώνεται πολύ και υπάρχει κίνδυνος τα ψάρια μας να πεθάνουν από ασφυξία. Όσο μεγαλύτερο είναι ένα ενυδρείο για κιχλίδες τόσο το καλύτερο αλλά πολλοί δεν έχουμε ούτε τον χώρο, ούτε την οικονομική ευχέρεια για ένα μεγάλο ενυδρείο. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να αποκλείσουμε ένα ενυδρείο με αφρικάνες, απλά θα πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι δεν θα φιλοξενήσουμε μεγάλο αριθμό ψαριών και θα αποφύγουμε να βάλουμε είδη που μεγαλώνουν πολύ. Μια frontosa για παράδειγμα σε ένα ενυδρείο 170 λίτρων είναι οριακή αν όχι υπερβολή. Όταν διακοσμούμε ένα ενυδρείο θα πρέπει να λαμβάνουμε καταρχάς υπόψη τις ανάγκες των ψαριών και να αφήνουμε σε δεύτερη μοίρα το προσωπικό μας γούστο. Οι αφρικάνες γενικά χρειάζονται πολλές πέτρες οι οποίες θα δημιουργούν σπηλιές και κρυψώνες και σχεδόν καθόλου φυτά και άμμο (κατά προτίμηση κοραλλιογεννή) για υπόστρωμα.